Straffe mannen die van Kilborn Alley Blues Band: met hun debuutalbum “Put It In The Alley” werden ze in 2007 al direct genomineerd voor  Best New Artist Debut.  Hun opvolger “Tear Chicago Down” werd het jaar nadien genomineerd voor Best Contemporary Blues Album en
in 2009 wonnen ze de Sean Costello Rising Star Award op het Blues Blast Music Awards gehouden  in Chicago Buddy Guy’s Legends….  Nu komen ze met hun (altijd moeilijke !) derde album op de markt:  “Better Off Now” en volgens mij mogen ze er gerust in zijn…

Andrew Duncanson (zang, gitaar), Joe Asselin (harmonica), Josh Stimmel (gitaar), Chris Breen (bas), en Ed O'Hara (drums) hebben alweer een meer dan uitstekend album uitgebracht op het formidabele Chicago label Blue Bella Records.  “Chicago Blues” dan op deze schijf? Yes Sir, maar niet het zoveelste doorslagje. De KABB is zeker op die leest geschoeid maar heeft (alleen al met hun twee gitaren: een zeldzaamheid in de bluesbands tegenwoordig) genoeg originaliteit om verfrissend te mogen worden genoemd.  Slechts twee nummers op deze release werden niet door hen geschreven: "Watch It", geschreven door big boss  Nick Moss (die ook de schijf produceerde) en "Tough Times" als cover een passend eerbetoon aan de grote Chicago blues gitarist, songwriter en harp-speler John Brim. 

Aftrappen doen ze met het politiek geladen Nothing Left to Stimulate, een binnenkomer langs de grote Chicago-poort. Voortgestuwd door de elektrische gitaar en met enkele heerlijke strepen smoelschuiverij laten ze direct weten voor welke kwaliteit ze garant staan.  Wat meer soul-blues vind je terug op de titelsong Better Off Now en Tonight.  Een beetje funky R&B op “Train to Memphis” …Maar vooral op “Keep Me Hanging’” is de hartverscheurende stem van Duncanson zo indrukwekkend mooi….Naar de keel grijpend heet dat dan zeker ? De man is op heel dit album trouwens indrukwekkend en ik durf te stellen dat het heden ten dage moeilijk zal zijn om in de “blueswereld” een betere zanger te vinden.
Maar, zoals gezegd is het hele album uitstekend en gaat het van het ene hoogtepunt naar het andere en zou het niet eerlijk zijn het wierookvat alleen richting Andrew te zwaaien.

Joe Asselin is een fantastische harmonicaspeler en Josh Stimmel’s finger picking gitaarspel is een schoolvoorbeeld van hoe een ritme- en leadgitaar in een bluesband dient gespeeld te worden.  Denk aan Jimmy Reed, Eddie Taylor en je bent aardig in de buurt…Breen en O’Hara leggen op dit album de funderingen en ze doen dat afwisselend aanstekelijk, ondersteunend en aangevend.  Onopvallend soms maar steeds meesterlijk efficiënt.  De groep is ongelooflijk complementair en je voelt hun wederzijds respect voor elkaars kunnen…
Ik ben verzot op deze fantastische release, KABB neemt je mee naar kleine, doorrookte ruimtes met veel te veel goedkoop bier waar het zweet van het podium druipt…
Ik zou ze nu wel graag ergens in de lage landen eens op een groot podium willen zien…dit album is alvast een absolute aanrader in afwachting dat het zo ver is!

Ondertussen bereikte ons het bericht dat  Joe Asselin bij de band gestopt is.  Hij werd  vervangen door die andere briljante harp-speler: Deak Harp ! Clipje !! (Luc Meert)